welcome in tanzania

..wanneer ik mijn ogen opendoe ben ik ineens in een totaal andere, prachtige wereld: door het busraam zie ik een soort savanneachtig landschap, lage boompjes, ronde lemen hutjes met een rieten dak, een blauwe hemel met enkele wolkjes, hele grote ronde rotsen waartussen geitjes in groepen grazen. het ochtendlicht is prachtig: kinderen in kobaltblauwe schooluniformpjes lopen naar school, vrouwen in oranje kanga met een rode emmer op hun hoofd. voorin de bus zijn een paar vrouwen ritmisch aan het zingen en klappen

dit is het afrika zoals ik het me voor had gesteld

toen we gisteren in nairobi aankwamen en naar de stad liepen, vielen marjolein en mij -naast de vele, vele stinkende bussen en vrachtwagens- de vele security op. ze waren overal, en samen met de waarschuwingen (niet na zonsondergang op straat, niet in die en die straat komen, niet in het park, geen eten op het busstation kopen) gaf mij dit nog niet het heerlijke reisgevoel, het gevoel van op je plek zijn, van ontdekken en genieten. dezelfde avond reizen we nog door naar tanzania: bij de bookingoffice zeggen de mannen dat de reis 12uur zal zijn.. hoeveel zouden dat er worden? ;) die avond bij de bushalte is het een drukte van mannen die de bussen vol laden met vracht,  ze sjouwen grote pakketten, sommige hebben een steekkarretje. voor we de nachtbus instappen worden wij+onze bagage nog een keer gecheckt met een soort metaaldetector, dit gebeurd ook wanneer we 's nachts na de plaspauze weer terug de bus instappen.  

lopend gaan we rond 6.00 de grens van tanzania over, de vele fietsers vallen ons direct op. onderweg genieten we van het uitzicht uit ons busraampje: veel mensen onderweg naar school en werk, drukke markten, angstaanjagend vieze maribu's "grazen" tussen het afval. dit is het beeld zoals wij tanzania nu zien: er is altijd muziek te horen :D, vrouwen met schalen op hun hoofd en een baby'tje op hun rug gewikkeld in hun kanga, de sterrenhemel, wanneer we een praatje maken met de bigsmiling-tanzanianen worden we welkom geheten in de stad of land, maar er is bijna altijd een gepaste afstand: we worden met rust gelaten en gerespecteerd voor mijn gevoel (soms wordt ons natuurlijk iets toegeroepen als "mzungu" zijnde.. dan lacht heel de bus om ons en kijken wij vragend  om ons heen hihi)

na een reis van 14uur komen we aan op het drukke busstation van mwanza. na tanzaniaanse shillings gepint te hebben, een lekkere fruitsapje te hebben gedronken in druk en vol mwanza, gaan we richting Anne&Anne (Anne is Marjolein en mijn huisgenootje die samen met 'andere Anne' hun tropen co-schappen lopen in het streekziekenhuis van Sumve, een dorp 2uur reizen over zanderige wegen en door vrijwel lege dorpjes vanaf Mwanza) zij denken dat we volgende week zullen langskomen maar we hebben een snode plan gevat om hun te verrassen :) gna gna

de busreis naar Sumve is als de standaard eerste buservaring in afrika: je denkt dat de bus propvol is (eerst mochten we niet eens mee omdat hij vol zou zijn, toen we zeiden dat we dan wel op het dak zouden gaan, mochten we mee. op eigen risico waarschijnlijk haha..)

het is geweldig om Anne en Anne te zien! de fijne plek waar zij wonen: een heerlijke oase van rust en 'eigen' in een zanderig dorpje met een marktje  en een ziekenhuis. we kletsen gezellig bij met een koud biertje in de luie stoelen op de varanda.. boven ons vliegen de maribu's (die marjolein en anne de volgende dag van dichtbij gaan bekijken:S) en wordt het snel donker en het koelt lekker af. het is een heerlijke avond: zo gezellig en knus :) en eindelijk kunnen we dan na een lekkere douche een bedje inrollen! we gaan meteen out in africa hihi

de volgende dag slapen we eindeloos uit. in de middag krijgen we een uitgebreide rondleiding in het ziekenhuis van Anne & Anne, wat meteen achter hun huis ligt. de mensen in de ziekenhuisbedden, wachtend in de wachtkamer, de vliegen, de kindjes in de bedjes met klamboetjes erboven,  grijpen mij erg aan. samen met de ervaringen Anne & Anne doet het mij beseffen hoeveel ontzag ik voor hen heb.

het ontroerd me te zien hoe Anne in haar element lijkt te zijn hier. naast de heftige situaties waarin zij dagelijks zit, en beslissingen moet nemen, is het zo mooi te zien hoe empathisch zij met de mensen omgaat: ze spreekt swahili met de mannen, danst wat met de kindjes: erg mooi :) 's avonds eten we een heerlijk maal van vis, chips en spinazie welke mama helena voor ons heeft klaargemaakt. we spelen een spelletje en drinken tanzaniaanse rode wijn :)

de volgende ochtend reizen marjolein en ik door naar het zuiden: met de bus naar tabora. een fijne relaxte stad met een levendige markt, heel veel fietsers en brede starten met bomen waarin kledingstukken te koop worden aangeboden. vanavond zullen we met de trein naar kigoma reizen. het oude treinstation van tabora lijkt vervallen, maar eenmaal per week rijd er nog een trein. de worden uitgenodigd in het kantoor van de stationschef. hij verteld ons dat de spoorwegen in 1912 door de duitsers zijn gelegd en de oudste van afrika is.. het verwonderd mij niet dat er soms oponthoudstops zijn van soms wel 24uur.. we hebben in iedergeval genoeg eten & drinken ingeslagen ;)

vanuit kigoma willen we doorreizen naar bukoba, van waar we het liefste met de boot terugwillen naar mwanza, waar we volgende week met Anne, Anne en Harm hebben afgesproken.. om op safari te gaan!! :D :D

ik hoop dat alles goed met jullie gaat

kus vanuit africa :)