o'zbekiston i like

..en toen zat ik alweer in het vliegtuig naar oezbekistan! deze keer met een rugzak van maar 7kilo :-), m'n vader en het vooruitzicht van 2weken een -voor mij- totaal onbekende regio te gaan ontdekken! (kijk –hierboven- even op de kaart: we zijn onder kazakhstan en nu, vlakbij de grens naar turkmenistan) ik heb er zin in!! :-)

net voor we gaan landen vliegen we over groene bossen, gekleurde houten huisjes en aan de horizon de skyline van moskou met de regenboog erboven. de wederontmoeting met de russen (we vliegen met aeroflot via moskou) is best leuk en zelfs het eten is ok. maar onze aankomst in oezbekistan is echt geniaal: vrouwen met grote witten kappen op en schortjes voor duwen een ouderwetse termometer onder onze oksel :-) na een paar uurtjes slaap, ons eerste oezbeekse ontbijt en geld wisselen (het grootste biljet is 1000sum en das 50cent :-) dus niets geen geld op ons lichaam dragen: we moeten het in een tas meenemen haha) gaan we tashkent verkennen: met de metro (langs de mooiste haltes) naar de chorsu-bazaar (oezbeeks rond plat brood, gedroogde kaas zoals in mongolie, vers fruit, kruiden), oude medressa's (oude koranscholen met turkooise koepeltjes en prachtige mosaikpatronen), brede straten & lege pleinen, sovjetflats (maar dan wel versierd met mooi mozaik) en leuke kleine restaurantjes met lokale gerechten en  oezbeeks bier :-)

de volgende dag vliegen we met 'uzbekistan airlines' naar nukus (>westen) een gave vlucht in een klein vliegtuigje over leeg oezbekistan. in nukus (ook vrij leeg) bezoeken we een zeer beroemd museum van een rebelse sovjetkunstenaar, en daarna rijden we met onze driver, "mister schumacher" in zijn oude lada naar moynaq. een dorp dat ooit leefde van de vis uit het inmense aralmeer waar het dorp tot 30jaar geleden aan lag (nu ligt hij 100km verder) nu is in nukus een gesloten vis-conservenfabriek en een leeg gelopen stad. de vissersbootjes liggen er prachtig bij in een zee van zand. we lopen langs de verroeste boten, een bizar gezicht. ‘s avonds eten we in een donker café. we moeten meteen wodka meedrinken met de mannen naast ons. we krijgen eten aangeboden, eindeloos veel toost’s en een telefoonnummer “voor als we in de problemen komen”.

de volgende dag in een gemeenschappelijke taxi door naar khiva: een prachtig oud ommuurd stadje. het doet mij denken aan een woestijnsad in mali, prachtig! we slenteren door het stadje, lunchen met dat heerlijke brood wat we bij iedere maaltijd krijgen, door een klein jongetje gegrilde vleesspiesjes, salade en thee :-) we bezoeken prachtige minaretten, madressa’s en pleintjes met kletsende baboesjka’s. ‘s avonds worden we door 2 meisjes uitgenodigd bij hun familie thee te komen drinken. moeder tovert de heerlijkste gerechten op tafel, thee, de meisjes oefenen eindeloos hun engels en blijven ons aansporen vooral veel te eten! een hele bijzondere avond, die eindigd met een biertje op ons dakterras de zon onder zien gaat over mystereus khiva..

de mensen lijken erg vriendelijk: iedereen lacht ons toe, zegt ons gedag, geeft ons iets lekkers van hun waar, willen weten waar we vandaan komen en de jongens (vooral in big-city tashkent) roepen "van nistelrooy! van de sar! van basten! davids!" :-) het contact met de mensen is heel erg leuk: het onderhandelen, het gedag zeggen: ieder klein gesprek of uitnodiging in hun huis. met enkele woordjes engels, russisch, duits maar vooral handen, voeten en point-it

vandaag zijn we weer met een auto op stap gegaan (papa’s feestje): drie forten (of tenminste, wat er van over is) beklommen en verkent. onderweg zoeven we langs jongens op de fiets (altijd iemand voorop op de stang), ezelskarren en baboesjka’s goed beschermt met de mooiste stofjes tegen de felle zon eindeloos wachtend op het eerst volgende vervoersmiddel wat ze verder brengt

we hebben al ongelooflijk veel gedaan en gezien, moeilijk voor te stellen dat er nog 10 van dit soort fantastische dagen gaan komen met zoveel onverwachte, leuke, verassende situaties :-)

ik hoop dat alles goed met jullie gaat. kan jullie smsjes wel ontvangen (denk ik) dank jullie wel!! :-) maar niet verzenden.. ook internet is (hier) heeeel erg traag. misschien lukt het me van de week nog om een paar foto’s online te zetten. zie wel, heb niet zo’n zin om veel tijd achter een computer door te brengen :-) het is hier veel te leuk (en ik ‘s avonds veel te moe van zo’n dag buiten slenteren)

kus voor jullie!