suzdal >> tomsk >> irkutsk >> lake baikal

hoi hoi! hier een berichtje uit sibirie!

na mijn laatste bericht vanuit suzdal heb ik zo’n 5000 km afgelegd in schommelende treinen, tussen de verlegen russen, de vriendelijke russen, de stinkende russen, de gulle russen, de dronken russen en de behulpzame russen.

Het eerste deel naar Tomsk (52uur) was geweldig: de trein is net een rijdende camping. De russen trekken –nog voordat ze hun bedje hebben opgemaakt- hun treinoutfit aan (adidasbroek, slippers, ochtendjas) en dan komt het eten tevoorschijn, het kleine tafeltje lijkt wel een keukenkast: vol stukken vlees, ingemaakte groenten en bier. We hebben lekkere dingen mogen proeven zoals hele smaakvolle kaasvarianten (bijvoorbeeld met de smaak van gerookte vis) de treinreis is ook een sociaal gebeuren, heel de trein is op de hoogte van onze reis (de lonely planet is erg gewild bij oude russische dametjes!) jammer dat we alleen kunnen communiceren met onze handen en woordenboekje..

naast het eindeloos naar buiten kijken, lezen we wat, kletsen en roddelen we over de eigenaardige russen rondom ons en overdenk ik dit land.. voor mij blijft het ongelooflijk te zien dat de russen geen eigen verantwoordelijkheid lijken te hebben, geen eigen keuzes kunnen/willen maken.. alles wordt voor ze bepaald lijkt het wel.. hoe anders dan in ons vrije, mondige nederland. een voorbeeld: de trein komt om 9uur ‘s ochtends aan op het eindstation. dus de wekker gaat op 7.30 zodat we nog genoeg tijd hebben om ons tanden te poetsen, tas in te pakken en bed af te halen (en de provodnika onze lakens kan tellen) maar helaas na een paar uurtjes slaap worden we om 7uur hardhandig wakkergeschud en blijken de russen als brave schoolkinderen al netjes met gekamde haren, zondagse kleren en warme winterjas(!) aan, op een rijtje klaar te zitten.. 2uur te vroeg!! ook de buschaffeur wordt alleen maar aangestaard door de passagiers wanneer hij nog even wat wodca naar binnen klokt met z’n vrienden, terwijl er toch netjes op het kaartje een vertrektijd staat (en deze hier ook echt wordt nageleefd!) ook elkaar durven ze niet aan te spreken: wanneer de muziek zo hard aanstaat dat we niet meer met elkaar kunnen praten of de wekker van een medetreinreiziger die in een diepe wodcaslaap ligt, afgaat kijkt zijn buurman gewoon de andere kant op. gevolg van het recente sovjetverleden?

Tomsk is een studentenstad, we hebben hier heerlijk door de stad en langs de rivier gewandeld. Het is herfst is sibirie en de stad ligt vol oranje bladeren van de vele bomen die de stad zo gezellig maken.

Het landschap na Tomsk was anders dan het eerst gedeelte: dat was vlak en de trein reed recht vooruit. Rond Krasnoyarsk beginnen de heuvels waartegen vriendelijke dorpjes met moestuintjes liggen waaruit af en toe een rookpluim komt, als een boek van astrid lindgren. Alles is prachtig oranje gekleurd: ik heb nooit geweten dat er zoveel verschillende tinten oranje, bruin en groen bestaan. Wanneer de trein de bocht omgaat kijk ik steeds weer naar de locomotief, die zoveel wagons vooruit trekt.. af en toe worden er tijdens een stop enkele wagons bij en afgekoppeld. Tijdens deze stops gaan we naar buiten om wat frisse lucht te krijgen (in de trein is het zomers warm: 26graden. de russische meiden dragen hotpants, ook buiten is het nog steeds niet koud. Raar: sibirie met slippertjes en ’n hempje)

Wanneer ik ’s ochtends het perron in Irkutsk opstap voel ik me meteen in azie: lekker druk en de gezichten van de mensen op straat zien er meer “mongools” uit. Ik voel me hier thuis! ’s middags gaan we naar de markt (de chineze en de russische) en lopen wat door de stad.

Na een dag in Irkutsk in weer een geweldig hostel (zelf pasta koken en ’s avonds trainspotting met door ons zelf gemaakte “cranberrie”compote met yoghurt) gaan we naar het baikalmeer: zo mooi! Het ziet er zo vredig uit (maar is zo inmens groot: 600km lang en 1,6 km diep!!!) het water is helder blauw (de bodem is te zien) maar ijs- en ijskoud!! we hebben een geweldig huis gehuurd: helemaal van hout wat me een echt wintersportgevoel geeft (incl. geschoten beer aan de muur) ieder raam waaruit ik kijk heeft een prachtig uitzicht over het dorp en het meer. Iedereen in het dorp heeft minstens 1hond (grote sterke honden die in de winter de slee trekken over het meer) ik hoor continu een hondenconcert over het dorp..

’s avonds wandelen we naar het meer en zien een prachtige zonsondergang: de bergen aan de overkant zijn nu goed te zien (er ligt sneeuw op) de lucht kleurt rood wanneer de vissers hun netten uitzetten. De lucht blijft veranderen terwijl ik ernaar kijk en langszaam komen de eerste sterren. Vlak nadat de zon onder is gegaan gaat ook de maan onder..

Iedere keer waneer ik het meer zie ben ik onder de indrukwekkend! Het is geweldig weer: een strak blauwe hemel, geen wind en een sterke zon. Wanneer deze weg is (in de schaduw en na zonsondergang) is het ijzig koud. Maar.. toch kan ik nu zeggen dat ik in het baikalmeer gezwommen heb! (en dat is veeeel kouder dan het koude badje in loohorst ;-)                                   Het water was heerlijk: nadat ik 1x erin geweest was, bleef ik proberen (proberen ja: het water deed echt pijn!) gelukkig konden we daarna de sauna in (bewijsmateriaal staat op picasa)                                                                                                  We huren mountainbikes en wandelen in de buurt van het meer. Tussen de middag eten we door de buurvrouw gerookte omul (en heerlijke vis die alleen in het baikalmeer zwemt)

nu zijn we weer terug in irkutsk en stappen we morgenochtend op de trein naar ulaan baator. ik kijk heel erg uit naar mongolie: ben zo benieuwd naar hoe het zal zijn.. ik heb prachtige beelden voor ogen zoals in "the story of the weeping camel" en "the cave of the yellow dog"

heel veel liefs van Annemiek

(de foto's staan op http://picasaweb.google.com/baboesjka.op.reis)