mongolia part1 (gobi)

Hallo lieve allen!

na bijna3weken hier een bericht uit het magische mongolie: de treinreis van irkutsk naar ulaan baatar verliep super. ivm de vele handelaren(/smokelaars?) op deze route is er geen “plaskartny“: dus reizen we in een coupe. wat een luxe! We rijden nog uren langs het grote baikalmeer, waarboven we de zon zien opkomen en het landschap langzaam geler en dorer zien worden. Op het station van ulan ude zien we karlien en julie: in de vele uren die de douaneformaliteiten duren (paspoortcontrole, formulieren, doorzoeken coupe: aan russische en mongoolse grens) kletsen we bij en spelen we een potje boonanza..

in ulaanbaatar hebben we een beetje ontspannen in ons cosy guesthouse: beetje lezen en filmpjes kijken op de grote lounchbank, warme kleding gekocht op de zwarte markt en een tour geregeld naar de gobi: onze groep bestond uit 2 geweldige engelse jongens die 2,5 jaar in korea hebben gewoond & les hebben gegeven en nu onderweg zijn naar engeland per jeep. Sasiki: een hele fijne, interessante britse uit york, de stoerste en liefste man die ik ooit heb ontmoet: onze chaffeur airka en onze gids baggii die voor ons zorgde als een moeder (en uiteraard jessica en ik) ik heb zoveel lol gehad met deze geweldige groep met zoveel -engelse-humor (en niet alleen door de dagelijkse grote hoeveelheden wodca ;-))

zodra we buiten UB waren begonnen de bergen en stopte het asfalt: marmotjes springen weg voor onze russische 4wdrive-busje en inmens grote roofvogels zitten naast de weg (weg= een spoor in het zand) bij een meer stappen we uit voor een wandeling: groepen koeien, paarden en geiten drinken uit het meer. De verschillende kleuren van de vachten zijn prachtig in de zon.

de eerste nacht overnachten we bij een mongools echtpaar, hier drinken we voor het eerst “mongoolse thee“: yakboterthee (zout van smaak) wat we de rest van de tripoveral zullen drinken. Er is zelfs een heel bekend mongoolse song hierover: de liefde voor moeders thee en het vaderland (en wij kunnen ’m zingen na 10dagen dezelfde tape gehoord te hebben!) Erbij worden traditionele “kaaskoekjes“geserveerd, die iedere familie zelf maakt.. (smaakt als: opgedroogde kots)

’s ochtends mogen we helpen bij het melken van de geitjes, jeeh! Wanneer we na een dag lang rondhobbelen in de bus (slapen is geen mogelijkheid hihi, na een paar dagen heeft iedereen zijn eigen techniek om niet steeds op schoot bij een ander te liggen) de enigste ger in de wijde omtrek niet kunnen vinden (hij blijkt verplaatst te zijn naar een plek voor de winter) zetten we onder het licht van de maan onze tentjes op aan de voet van een berg. De maan is deze dagen zo fel dat we geen een zaklamp nodig hebben. Wanneer we na een koude nacht ’s ochtends de bus weer instappen zien we een groep gazellen: ze rennen als in een “golf“ zoals vogels of vissen, zo mooi!

Het is zo fijn om in het niets te zijn: alleen het eindeloos uitgestrekte landschap van de gobi-dessert die 10dagen lang ons huis is. Het is heerlijk om iedere dag bewust de zonsopgang en –ondergang mee te maken, te plassen in het zand en water te halen uit een put. en verder NIETS..

van de 3miljoen inwoners van mongolie wonen er 1mil buiten UB. Sommige dagen zien we een paar gers en misschien 2 busjes (waar karlien en julie ineens uitspringen ergens in the middle of nowhere!! Zo leuk!) of een streep stof van een brommer ergens in de verte.. wel heb ik heel veel dieren gezien: geiten en schapen (altijd samen), paarden, koeien, yaks en kamelen. Vroeg in de ochtend en tegen de avond zie ik mannen in traditionele del (de traditionele dracht van iedere mongool buiten UB ) op paard om de kuddes naar de ger te brengen met behulp van zijn honden. Soms zagen we een vos: wat rennen die hard!

we zien verschillende, door de communisten, verwoeste kloosters: er is weinig meer van over dan een paar stenen maar nog steeds worden hier rituelen uitgevoerd zoals de blauwe sjalen die voor geluk zorgen, de witte voor melk en de groene voor vruchtbaar land..

Het landschap doet soms aan australie denken: de rode bergformaties, en soms met de wijde zandvlaktes weer aan kenia. ’s middags zie ik puntjes in de verte: kamelen! Ze staan loom langs de weg met achter hen besneeuwde bergtoppen. we maken een wandeling door het national park, we springen van steen tot steen over stroompjes die langzaam ijs worden.. op 1 dag kamelen en sneeuwballen! Na een intensieve tocht per bus over rotsen, over rivieren, door rotsspleten komen we bij een gerkamp aan. Hier kunnen we 2dagen relaxen: ik zit in de zon voor de ger en kijk naar de zandduinen, het is hier zo vredig en stil dat ik de vogels (met lijven zo groot als ’n jack russel) hoor vliegen!

We maken een tocht naar de inmense zandduinen per kameel, wow wat zijn die beesten hoog!! en zo mooi! ’s avonds maken we dumplins (met vlees gevulde deegpakketjes)

De volgende dag komen we een andere groep tegen: om dit te vieren kopen we een geit van de herder waarbij we allemaal verblijven. De 2 chaffeurs slachten hem, zo rustig en respectvol. Ieder stukje geit wordt gebruikt: het mooie zwarte vacht wordt verkocht op de markt, de darmen worden uitgeknepen door de vrouwen, het hoofd is een delicatesse (en staat gelukkig niet op ons menu), wij leggen wat vlees op de BBQ en de rest is voor het gezin. Zij drogen het (boven onze slaapzak ;-)

Ik wordt wakker van de ochtendgeluiden van de familie waarbij we in de ger slapen: het brabbelen van het zoontje, het vuur wat aangemaakt wordt en de ger zo heet als een sauna maakt. Baggii maakt mongoolse pannenkoeken voor ons, naast ons snijden de mannen (incl. anderhalf jaar oud zoontje) met een mes de stukken vlees van onze botten van gisteravond af en kauwen hierop.. ook airka, onze chaffeur kan niet leven zonder vlees. Zijn eeuwige glimlach is aan het mongoolse vleesmenu te danken volgens baggii.. Zodra we de bus instappen komen we in een zandstorm terecht, airka rijd rustig door. Wanneer er weer meer zicht is vallen sneeuwvlokken op de voorruit neer.. sneeuw in de woestijn! Hetlandschap veranderd van drogge steppe in groen gras, stroompjes met helderblauw water waar paarden staan te drinken. Dan verschijnen op een open vlakte 3gers met ervoor een klein meisje in een blauwe del en rode wangetjes. We verkennen de omgeving en de volgende morgen gaan we paardrijden naar een waterval. Wow wat zijn die mongoolse paarden sterk: ze lopen door water, overrotsen met een genietende Annemiek op hun rug :-)

Op de laatste dag hebben we al het vuil en stof van ons afgeweekt in the hotsprings (en toen bleken die britten toch niet zo preuts te zijn ;-)) uren lang liggen we in het hete zwavelwater, biertjes drinken terwijl de yakkalfjes stiekem komen drinken uit “ons“ bad..

Nu sneeuwt het hier in UB en zitten we een beetje in een dip na deze geweldige tour en het afscheid van chris en rob. Na een heerlijke indische lunch zijn zij nu onderweg naar kazachstan (www.seoul2b.com) We rusten wat uit van 10 intensieve dagen en maken nieuwe plannen: we gaan met airka op bezoek bij zijn familie in het noorden en naar een national park. Verder zijn we vandaag bezig met het regelen van het chinees visum: over een weekje stappen we alweer op de trein. ..maar ik kom hier zeker terug! Ik heb genoten van iedere minuut in mongolie!

Ik hoop dat alles goed met jullie gaat, heel erg bedankt voor jullie lieve berichtjes! Zo lief..

Liefs uit het het ijskoude ulaan baatar van Annemiek

de foto's staan weer online: http://www.picasaweb.google.com/baboesjka.op.reis