cambodia3 (phun chhuk)

hoi hoi!

na een toch niet zo'n meestelijk weekend als verwacht na een weekje robinson-leven in phun chhuk (denk: saaie internetcafe's, to-dolijstjes, vermoeidheid, een drukke vieze stad en pijnlijke massage's), gaan jeroen en ik maandagochtend met een glimlach op ons gezicht weer richting phun chhuk: onderweg kopen we een selectie aan nog onbekende groente, vis, brood en houtskool. het is fijn om weer "thuis" te zijn: de katjes, de honden, het dorp, de kinderen :-)

ik geniet steeds meer van het lome ritme van het dorp: 's ochtends bladeren en hout verzamelen om vuur te maken voor thee en koffie (wat ik nu helemaal zelfstandig -zonder hints van louise- kan maken!), water halen, bananenbomen water geven, water filteren om van te koken, het huis een beetje schoonmaken, de dieren eten geven (deze taken zijn natuurlijk onder ons 3en verdeeld) en dan is het alweer 9uur en druppelen de leraren 1voor1 binnen.. eerst nog wat kletsen en dan serieus proberen te zijn: de lessen worden voorbereid,  de leraren krijgen wat bijles en we evalueren de lessen en passen hier en daar wat aan in de aanpak.

het is zo geweldig (en verbazingwekkend) te zien hoe gemotiveerd de kinderen zijn (sommige al op heel jonge leeftijd) om engels te leren. na de khmer-les in de ochtend volgen sommige kinderen wel 2 of 3 engelslessen per dag! ze kennen hele passages uit hun hoofd (bijv. uit de engelse 'jip en janneke' ;-)) en oefenen continu in hun uitspraak. wat een verschil met de kinderen in europa! samen met louise herstructureer ik de jongste klas: zo krijgt ieder kind beter onderwijs op zijn eigen niveau (nu waren er zoveel verschillen in de, soms wel 40 kinderen, grote klas met kinderen van 4 tot 11 jaar oud.

's middags is het nu zo heet dat we weinig meer doen dan een stokbroodje eten, in de hangmat liggen en zo min mogelijk bewegen tot een uur of 5: de ondergaande zon maakt het rijstveld achter ons huis goud, kleine jongetjes halen de koeien op uit het veld en de grote jongens volleyballen in de ondergaande zon..  om 6uur begint de avondklas: samen met jerome probeer ik de leerlingen wat meer te motiveren na te denken ipv alleen maar opdreunen wat ze gezegd wordt (zoals het in cambodja gebruikelijk is) wanneer ik na de les naar huis loop geeft de maan zoveel licht dat we geen zaklamp meer nodig hebben. ik haal wat houtjes, snij groente en loam of wijzelf koken een fijn maaltje (van groente, ei en soms vis. niet de muis die we in de kast vinden: die is van lea :-))

voor de opening van de nieuwe school (gebouwd door CDO en de dorpsbewoners) hebben jerome en ik samen met teacher lou "imagine" van john lennon met onze leerlingen van de avondklas ingestudeerd (en dus noodzakelijkerwijs heeeel vaak geoefend) in de lessen hebben we de songtext gebruikt als lesmateriaal: erg bizar om in een land als cambodja met zo'n recent oorlogsverleden woorden als "peace" en "hunger" te moeten uitleggen/analyseren/vertalen en aan het einde van de week te toetsen (en bizar ook te zien hoe luchtig of zelfs nonchalant de leerlingen hiermee om lijken te gaan) het voelt heel speciaal om, niet alleen dit liedje wat voor mij zo speciaal is te zingen, maar ook op deze plek met de jongeren van cambodja. wat zullen ze erbij voelen? (in het contract van CDO hebben we verklaard niet over politiek, relegie en sex te zullen praten)

de opening van de school is een big happening: 's morgens vroeg lopen er al mooi geklede mensen met schalen verse cambodjaanse noedels op hun hoofd en pannetjes met traditionele khmersaus richting de school, er zijn feestelijke partytenten, er wordt een varken geslacht, monniken die de opening met een ceremonie inwijden, hoge pieten, mooi geklede gasten die de avond daarvoor (toevallig ook een cambodjaanse feestdag) al ons klaslokaal hebben omgetoverd tot restaurant. na 3 speeces (waaronder een hele mooie en positieve van jan, vertaald naar het khmer door teacher cheng) mogen wij ons lied laten horen aan de hoge pieten en het andere publiek. het is een prachtig moment: al die jongeren om mij heen die (ineens?) in het lied lijken te geloven! "you may say i'm a dreamer but i'm not the only one"

het afscheid in de 3 klassen is hartverwarmend: de kinderen bestormen me allemaal tegelijk, omhelzen me "thank you for teaching us anna!" de meiden in de oudere klas geven me ook een knuffel en een kus. (en ik denk: ik wil nog helemaal niet weg!!)

zaterdag stapten we voor het laatst in de tuk-tuk naar siem reap: met natte ogen kijk ik om me heen, zwaai ik terug naar de zwaaiende kinderen langs de weg. bye bye! 's avonds gaan we lekker eten met de andere (nieuwe) vrijwilligers, voor het laatst neem ik de gezellige straatjes van siem reap: de franse luifels en balkonnetjes, goed in me op.. en dans ik op m'n blote voetjes in de stampensvolle 'angkor what?!-bar' op shakira.. ik voel me heel gelukkig, maar van binnen ben ik ook verdrietig dat ik hier wegga, cambodja heeft echt mijn hart gestolen! ik hou zoveel van deze stad, dit land, de mensen...gelukkig is iets heel leuks in bangkok waardoor ik ook wel weer weg wil (anders zou ik zeker gebleven zijn) alicia en elise landen op maandagmorgen en samen gaan we 4weken lang genieten van elkaar en het mooie thailand en laos! inmiddels ben ik alweer bijna een week in thailand en hebben we waarschijnlijk alle3 een evengrote cultuurshock: we zijn in het land van asfalt en 7eleven's hihi. we hebben al in 2 zwembaden en onder een waterval gezwommen, heeeel veel tempels gezien, urenlang in bussen gezeten, lekker thais gegeten, nieuwe vrienden gemaakt ;-) en krokkodillen gezien! meer daarover in de volgende blog!

er staan weer belachelijk veel foto's op www.picasaweb.google.com/baboesjka.op.reis

(met dank aan jeroen en anne-loes!!!)

liefs!

Annemiek